5. Hafta (06.06.2019)
Merhaba minik haşhaş tohumumuz,
Senin var olup olmadığından dün şüphelendik biliyor musun? Dünden beri de bu sabahı nasıl bekledik, zor uyudum zaten 😅 Basit bir gebelik testine, sabah ilk yaptığım çişimin bir kaç damlasıyla öğrendik seni. Sen yerine yerleşip, oluşmaya başladığında HCG denilen bir hormon üretilmeye ve kanımda dolaşmaya başlıyormuş. Bu test de onun miktarını kabaca ölçüyormuş. Senin varlığından öyle haberimiz oldu yani. Çook ileride öğreneceğin detayları bile yazmış oldum sana 🙈 Sonucu gördüğümüzde inanamadık zaten, tamam istiyorduk senin aramıza katılmanı ama sessiz sedasızsın ya daha, inanamıyoruz işte. Ama bu hafta haşhaş tohumu kadar olduğunu söylüyorlar diye, baban "Napıyor bizim haşhaş?" deyip halini hatrını soruyor yani, haberin olsun 😄
6. Hafta (14.06.2019)
Selam sevgili embriyomuz ,
Evet sana embriyo deniyormuş çünkü bilimsel adın bu şimdilik. Seni öğrendikten 2-3 gün sonra, doktora gidip bir de doktorun ağzından senin varlığını, sağlığını öğrenelim diye, randevumuzu aldık '040 Verloskunde' den. Tee, 02.07.2019, saat 16:00' a verdiler. Bu Verloskunde dedikleri yer, ebelerin (Midwife) bulunduğu, hamilelik ve doğumla ilgili anne baba adaylarını ya da aday olmak isteyenleri yönlendirdikleri, bilgi sahibi ettikleri bir yermiş. E-mailde embriyo 10 haftalıktan küçükse, vajinal ultrasonla seni göreceklerini (daha çok küçük olduğun için) ve boş mesaneyle gelmem gerektiğini belirtmişler. Bilgilendirme için de bir kaç belge göndermişler.
Bu detayların dışında, ben bisiklet tepesinde devam ediyorum, taalcafelere, kursa, markete gitmeye ve her sabah yoga yapmaya. Babanla ev de bakıyoruz, sen gelmeden önce ev alma işimizi de halletmiş olalım, sana daha rahat hazırlanalım diye.
Bu hafta, seninle ilk fotoğramızı çekildik 😍 Çekilmeden bir sürü fikir araştırdım internette. Pinterest, instagram'dan değişik fikirler 😂 Hangisi daha güzel olur, karar veremediğimden, bir kaç seçenek çekildim. Hepsi bizim hatıralarımız ❤️ Sen de büyümeye devam ediyorsun tabi. Kuru üzüm kadar olmuşsun diye bu haftaki adın kuru üzüm:) Fotoğrafımızda da, boyutunu temsilen kuru üzüm o sebeple var 😄 Kalbin de atmaya başlamış bu hafta ama duyabilmek icin 2 Temmuz'a kadar beklememiz gerekecek. Hala çok minik olmana ve bu sebeple seni hissetmiyor olmama rağmen, minik minik büyüdüğün için arada karnım ağrıyor. Rica ediyorum ağrısız büyümeye devam et! Bu arada sana çok teşekkür ederim (Allah'ım çok şükür🙏🏼) mide bulantılarına sebep olmadın şimdilik. Inşallah ikimizin de rahatı için, böyle uslu uslu büyümeye devam edersin😊
7. Hafta (18.06.2019)
Merhaba yabanmersinimiz ya da kahve çekirdeğimiz mi desem,
Okuduklarımıza göre (Op. Dr. Banu Çiftçi'den), geçen haftaya göre 2 kat daha büyümüşsün. Hala küçük bir kuyruğun da varmış. Daha bu haftanın fotografini çekilemedik seninle. Dün çok beğendiğimiz bir eve bakmaya gittik. Hayirlısıysa, evimiz orası olacak. Sana durumları haber ederim buradan. Daha kulakların oluşmadığı için dışarda olanları duyamıyorsun tabi. Baban seni sevip, öpüyor, onu da hissedemiyorsun şimdilik büyük ihtimal ama, daha bol bol sevecegiz seni, sıkıntı yok😊
Senin geleceğini kimseye söylemedik daha. Belki tutunamazsan gidersen diye, kesin olarak yerleşmeni, en azından Verloskunde'ye kontrole gidip net bilgi alalım da öyle paylaşacağız. Ama teyzenin içine mi doğuyor bilmem, sorup duruyor "Bir şey var mı? Ilk bana söyle olur mu?" diye 😂
Iki gün önce babalar günüydü. Senin yerine babanın babalar gününü kutladım. Senin onu çok sevdiğini de söyledim, merak etme 😍
8.Hafta (28.06.2019)
Selam bizim minik frambuazımız,
Bu hafta seninle Ibiza'lara gittik geldik! Türkiye'den sonra ikinci gezin oldu farklı ülke olarak 😊 (1. de senin farkında değildik tabi) Ibiza'da farklı farklı sahillerde denize girdik, guneşlendik, ikimize de D vitamini aldık 😍 Club'a da gittik seninle! Eğer kulakların oluşmuş olsaydı, gitmeye çekinebilirdim, fazla gürültü sana yaramaz diye ama problem yoktu. Ispanya'ya gitmişken paella yemek istedim ama içinde midye olduğu aklıma gelince yemedim, çiğ balıklar tehlike yaratabilir diye. Zaten baban benden önce bakıyor internete dokunur mu diye 😅 3 günlük tatilimizden dönünce Roof Party'e de götürdük seni, Eindhoven'da 😎 Önümüzdeki haftayı (2 Temmuz'u) dört gözle bekliyoruz, seni göreceğimiz için ❤️
9.Hafta (03.07.2019)
Merhaba böğürtlencik,
Dün seninle ilk buluşmamızı gerçekleştirdik. Verloskunde 040'a gittik ve oradaki tatlı bir ebe sayesinde seni ultrasonla ilk defa gördük. 10 haftadan küçük olduğun için, vajinal ultrasonla kontrol ettiler. Bir tek sen varmışsın karnımda, o da garantilendi 😄 Kontrole gitmeden senin hareket etmeni görmek için çikolata yesem mi acaba diye düşündüm ve araştırdım ama doğru bir bilgi değilmiş. O sebeple, hareket etmeni umarak gittim kontrole. Ve çok şükür ki hareket ederken de gördük seni 😍 8 hafta 4 günlüktün o gün ve 2 cm'din. O kadarcık olmana rağmen kalbin de çok düzgün atıyordu, her ne kadar sesini diğer kontrolde duyacak olsak da, atışlarını farkettik 😃 3 hafta sonra tekrar kontrole çağırdılar ve o zaman kalp atışlarını da duyacağımızı söylediler. Bir de Down, Edwards ve Patau Sendromu tarama testiyle (NIPT) ilgili bilgi verdiler ve o zamana kadar bu testle ilgili düşünmemizi söylediler. Türkiye'de bu testin olmadığı gibi Hollanda'da da standart testlerden değilmiş. Ancak sonuçlarını Sağlık Bakanlığı'nın araştırması olan Trident-2 adlı bilimsel araştırmayla paylaşmayı kabul ettiğimiz takdirde, 175 Euro karşılığında bu testi yaptırıp ikili testten daha yüksek bir doğrulukla ihtimal olup olmadığını öğrenebiliyormuşuz. Verdikleri linkleri ve kitapçıkları okuyup, üzerine düşünelim bakalım bu sürede. Tek dileğim sağlıklı olman, herkesin çocukları bebekleri için de tabi🙏🏼
Kontrolden çıktığımız gibi ve önceden söz verdiğim üzere teyzene yazdık, daha doğrusu fotoğrafını gönderdik. Dalga geçiyoruz sandı, baban önceden de başkasının ultrason fotoğrafını atınca tabi, napsın inanamadı 😂 Sonra anneanne, babaanne ve dedenlerle de paylaştık tabi, hepsi o kadar sevindi ki 😄 Dedelerinin biraz gozleri sulandı bile 🙊 Bu arada amcan askere gitti iki gün önce ama çabuk gelecek. Ona da haftasonu görmeye gittiklerinde babaannen ve deden söyleyecek 🤗 Çete'deki teyzelerinden birinin falında çıkmışsın sabah. Beni nasıl sıkıştırdılar, var da söylemiyor musun bak, söylesene falda çıkıyor diye😅 Gündüz durum böyle olunca, seni gördükten sonra onlarla da paylaştım tabi. En baş nasıl bize söylemezsin deseler de, onlar da cok sevindi tabi. 💕 Ee, çetenin ilk bebişi olacaksın! Bir de, ileride senin çok yakın arkadaşın olmasını dilediğimiz çok samimi arkadaşlarımızla paylaştık. Onların da şu an bekledikleri kızlarını ilk bizimle paylaşmış olmaları, bizim de paylaşmamız için teşvik etti 🙈Ama şimdilik başka kimseyle paylaşmak istemiyoruz, şu 3 ayımız bir dolsun, düşük riski %10 lara düşsün, 2. kontrolde kalp atışını da bir duyalım, sonra paylaşırız herkesle. Emin ol, biz de zor tutuyoruz kendimizi zaten 😄
10.Hafta (12.07.2019)
Eveet sevgili cherry domatesimiz,
Ben 3 gündür biraz hastayım. Artık havaların bir soğuk bir sıcak olmasından mıdır yoksa hormon değişikliği mi beni böyle yaptı bilmiyorum (Hormon değişikliğinin böyle yaptığını şu an hamile olan bir arkadaşıma da doktoru demiş de öyle oğrendim 🙄) Çok fazla nefes alamıyor olmama rağmen evde yogamı yapmaya devam ediyorum tabi, her ne kadar taalcafeleri eksem de. Iş görüşmeleri de oldu bu hafta. Bilmiyorum iyi mi olur, kötü mü olur seni beklerken işe girsem (Baban pek desteklemiyor, stres olursam ikimize de zarar verir diye). Ben elimden geleni yapayım da, olursa o zaman düşünürüz. Tabi ki bizden daha önemli değil ❤️ Bir de, bu hafta yeni evimizle ilgili 2. banka teklifini de imzaladık. Artık yeni ev için hazırlanmaya başlayabiliriz 👏🏼 Seninle ilgili eşyaları anneannenler ve babaannenler sponsor olacak gibi duruyor😄 Baban onlara takılıp duruyor da ondan 😊
Sen de iyi büyüyorsun sanki hee! Artık karnımın gerildiğini hissediyorum. Geçen hafta pantolon giymeyi denedim de olmadı zaten 🙈 Ben daha geç karnım büyür diye düşünürken, sen iyi ilerliyorsun maşallah 😇 Bu hafta embriyoluktaki son haftanmış, artık sana fetüs diyecekmişiz 😀 Tekme atmaya da baslamışsın ama benim hissetmem için bir kaç ay daha geçmesi gerekiyormuş, ayy çok heyecanlı 🤗 Bu arada, Dr. Sears'ın "Doğal Ebeveynlik" kitabını bir hışımda bitirip, babana devrettim. O da hızla ve heyecanla okuyor. Seni sarıp sarmalamak, sevgimizle büyütecek olma fikri çok huzur veriyor gerçekten💕 Bakalım, önümüzdeki hafta neler değişecek sende?
11. Hafta (18.07.2019)
Merhaba en tatlış kirazcık,
Biraz daha büyümüşsün içimde bu hafta. Başparmağını emmeye baslamışsın. Göz kapaklarını kapıyormuşsun 26.haftada tekrar açıp kapamaya başlamak üzere! Haftaya olacak olan kontrolde görmek için sabırsızlanıyorum 😍 3 gün önce ne zamandır canım ızın çektiği ödüllü Italyan pizzasını yedik 💪🏼Genelde canım çok bir şey çekmiyor ve çok şükür ki mide bulantısı da yaşamadım (çok çok nadirleri saymazsak) 🙏🏼 Yogaya her gün olacak gibi devam ediyorum. Spora çok düzenli gidemiyoruz babanla ama seni sporsuz bırakmıyorum 😊 Sen doğdugunda da devam eder miyiz, n'olur bana yine yardımcı ol da edelim, bak gör ikimize de çok iyi gelecek 💕
13.Hafta (29.07.2019)
Benim canım sulu lezzetli kivim,
25 Temmuz'da nihayet babanla senin 2. kontrolüne gittik. Tuvaletimi tutarak sıcakta gitmemiz beni biraz bunaltsa da, seninle ilgili konuşup, hele de seni gördüğümde hepsi gecti. Yaa biz seni 12. haftada sanarken sen 13.haftana girmişsin bile. Ebe, boyunu ölçünce yaklaşık 6 cm olduğunu ve bunun 12 hafta 2 güne denk geldiğini söyledi 🤗 Tahmini doğum tarihini de 04.02.2020 dedi. Belki de 02.02.2020'de doğarsın, kim bilir 😃 Tabi ki tek dileğimiz sağlıklı ve Allah'ın izniyle normal doğumla doğman🙏🏼 Şimdi kontroldeki ilginçliklerden bahsedeyim sana biraz 🙈 Biz 040 Verloskunde'nin Pisanostraat'taki yerine gittik ve orada sıramızı bekledik. Bu görüşmede detaylı bilgileri de konuşacağımızı biliyorduk, bizim sağlık geçmişimiz, seninle ilgili kromozomal rahatsızlıkların tetkikiyle ilgili NIPT kan testi isteyip istemediğimiz vs. Bunları bile biraz zor bekledim, çünkü kontrole gelmeden 2 saat önce tuvalete gitmeyi birakın yazmışlar bilgilendirme kağıdına ve ben çok doluydum 😅 Sıra seni bize ultrasonla izletecek ebenin yanına gitmeye geldi, ve mesanemdeki doluluktan seni göremedik. Bana biraz çişimi yapıp öyle gelmemi ama tam bitirmememi söyledi, ilginç tabi 😁Ama başardım ve sonucu da öyle güzel oldu ki 😍 Ne hareketler, ittirmeler, kendini hoplatmalar, dönmeler yapıyordun ❤️ Kalp atışının muntazam olduğunu ebeden duymak, onunla tüm parmaklarını saymak, ayağının 8 mm, kalbinin 3 mm olduğunu onun ağzından duymak, bizi gerçekten cok rahatlattı ve mutlu etti 😊 Bir de bize çıkarken senin için minik bir çanta verdiler. Ilk emziğin, anti kolik biberonun ve bir kaç kremin onlardan!
Çıktığımız gibi baban, anneanne ve babaannenlere videonu attı tabi. Onlar da bunu bekliyorlardı zaten, herkes bayıldı o hareketlerine 😄 Şimdiden hepimiz böyleysek, sen doğunca neler olacak bilemiyorum 😁
Bir dahaki kontrolümüz 23 Ağustos'ta. Sabah evimizin anahtarını almaya, notere gideceğiz. Öğleden sonra da senin kontrolüne. Bu tarih bizim için ayrı önemli oldu sayende 😘
Senden artık büyük ailelerin de haberi var. Herkes çok sevindi, sağlıkla aramıza katılsın dediler🎉 Şimdiden sevenin çok, çok şanslısın fetüsüm :)
Önümüzdeki hafta kan vermeye gideceğiz. Ki benim kanımdan NIPT testiyle sende genetik rahatsızlık olup olmadığı ihtimalini inceleyebilsinler. Cinsiyetin de belli olur mu acaba diye düşünüyorum 🤓 Sonuç 2-3 haftaya çıkar dediler. Eğer olumsuz bir durum varsa arayıp haber veriyorlarmış. Dileğimiz bizi aramamaları 😇
14. Hafta (03.08.2019)
Merhaba benim sarı limonum,
Acaba sarışın mı olacaksın benim küçüklüğüm gibi yoksa baban gibi esmerim biçim biçim mi? 😄 Limon deyince geldi tabi aklıma bunlar. Büyüyorsun miniğim. Bu hafta damak tadın oluşuyormuş, artık yediklerimin tadını almaya baslayacakmışsın yani. Bak anlaşalım, doğunca onu yemem bunu yemem yok! Bana çekmek de yok, babana benzeyeceksin tamam mı? (Allah'ım sen yardım et bu dileklerimiz için🙏🏼)
Hala baş popo mesafesi olarak boyun söyleniyormuş ve yaklaşık 8 cm yani limon kadarmışsın. Ağırlığın da tahmini 60 g mış. Bunları okurken, ağırlığının son haftalarda haftada 250 g artacağını öğrenince şok olmadım değil 😅 Sayende baya şey öğreniyorum, çok da keyifli gerçekten :)
Yaşantımıza gelirsek, standart gidiyor. Sabahları yogaya, haftaiçi 2-3 gün babanla spora devam. Gerçi spora daha az gitmeye başladık bu bizi mutsuz ediyor ama yine de gidiyoruz diye avutuyoruz kendimizi.
Bu arada, 1 Ağustos perşembe sabahı gittik "Diagnostiek Voor U" adlı merkeze ve kanımı verdim. Hiç sıra beklemedik, çabucak halloldu. 10 iş gününde sonuç belli oluyormuş ve gittiğimiz ebe merkezine gönderiliyormuş. Yani 23 Ağustos'taki kontrolde sonucu öğreneceğiz. Sağlıklı olmandan, doğmandan başka bir dileğimiz yok!
15. Hafta (08.08.2019)
Merhaba Hollanda rengi turuncu portakalım,
Ya cen büyüdün de portakal kadar mı oldun 😍 Dışardan hala bir şey farketmiyor bende. Spora gittikçe tartılıyorum, kilo da almamışım. Ama bunlar normal gözüküyor zaten, hatta kilo almamam daha iyi benim için. Çünkü sen daha 90 g mışsın bu hafta. Almış olsam direkt bana gidecek aldıklarım 🙈 Ve artık boyun başından ayaklarına kadar olarak söylenmeye başlıyormuş ve 13 cm miş bu hafta.
Ev eşyalarını kutulama işinde daha bir ilerledik. Çok da zorlamıyorum zaten daha vakit var diye. Onun dışında, Türkiye'de Kaz Dağları'nda siyanürle altın aramalarına üzülmüştük çok. Seni üzmek istemiyorum ama olanları görünce de takip etmekten alamıyorum kendimi. Umarım en kısa zamanda o firmaya engel olurlar ve doğanın içine etmeye son verirler.
Dün senin ve senden 3 ay büyük olacak arkadaşının (bizim çok yakın dostlarımızın bebişi) ilk kitaplarınız gelmiş! Prof. Dr. Selçuk Şirin'in #1milyonkitap projesine dahil olup ikinize de kitap sipariş etmiştik. Bu sayede 2 set kitap da ihtiyacı olanlar için oluşturulan havuza aktarılmış oldu. Doğmadan çevrenize yardım etmeye başladınız bile anlayacağın ❤️
Seni hala sosyal medyada duyurmadım ama senin haberin giderek yayılıyor çevremizde. Her duyan da çok seviniyor, sorular soruyor. Durum böyle olunca sevinip heyecanlanmamak da mümkün olmuyor 😊 Başka güzel haber, Eylül'de Türkiye'ye gidiyoruuz 🎉 Ebeye falan sormadık, 28 haftaya kadar uçak seyahati için rapora gerek yok ve ben de iyi hissediyorum diye. Gerçi 23 Ağustos'taki kontrolde soracağız tabi ama biletleri aldığımız için gideceğiz büyük ihtimal. Umarız rahatça gider geliriz. Babanın aklı kalmasın bizde diye, o da ayarladı işlerini 😊 Gelince de 20 haftalık kontrolüne gideceğiz ve senin detaylı organ taraman yapılacak. Şimdilik bu kadar biliyorum, zamanı gelince neler olduğunu anlatırım. 🙂
16.Hafta (16.08.2019)
Merhaba avokadocum,
Senin daha gözün, kulakların yerini yeni buluyorken, biz de bu evimizde son zamanlarımızı babanla film izleyerek geçirmeye, arkadaşlarımızla görüşmeye devam ediyoruz. Karnımda gezilerine devam ettin. Hollanda'nın en büyük kalelerinden birine Utrecht'teki Kasteel De Haar'a babanın arkadaşı, Serdar abinle beraber gittik. Seninle fotoğraflar çekildik. Bu arada bu hafta, Kurban Bayramı idi. İlk gün Ece ablan ve Gökhan abinle beraber simitli çaylı menemenli bayram kahvaltısı yaptık. Bayram kutlamalarımızda senden haberi olmayan akrabalara senin haberini verdik. Herkes çok sevindi senin aramıza katılacağına 😊 Seni heyecanla bekleyen, sadece bizler değiliz anlayacağın!
17.Hafta (26.08.2019)
Canım nektarinim,
Senin ter bezlerin oluşmaya başlamış, iskeletin de kıkırdaktan daha sertleşirken, biz de hepimiz için çok önemli zamanlar yaşıyoruz.
23 Ağustos, Cuma gününü yazıyorum bak buraya. Yeni evimizi aldık canımız! 🎉 Sabahtan gittik evin son bir kontrolünü yaptık, eski ev sahibiyle tanıştık. Sonra da hep beraber notere gidip imza işlemlerini hallettik. Biraz dinlenip, Verloskunde 040'a senin 4.kontrolüne gittik. Her kontrolün ayrı heyecanlı. Bu kontrolünde ultrasonla göremedik seni. Ve 20. hafta kontrolüne kadar da göremeyeceğiz. Ama kalp atışını duyduk, gayet güçlü ve ritmi güzeldi. Ebe ablan öyle dedi. Benim tansiyonum da iyiymiş. Bu sıcaklara ve bisiklet sürmeme rağmen. (Zaten iyi hissetmesem yapmam, seni de kendimi de düşünmez miyim hiç? :)) Bugün de, kan vermeye Diagnostiek Voor U adlı merkeze gittim. Hani kan testi için gittiğim yer var ya, orası. Tokluk şekerime bakmayı unutmuşlar diye, tekrar kan vermem gerekti.
Haftasonu da arkadaşlarımızın yardımıyla arabasıyla taşıdık eşyalarımızı yeni evimize. Bakalım, sen yanımıza gelene kadar neler yapıcaz orada😃
18. Hafta (01.09.2019)
Yaa minnak patates,
Biz napalım, temizlik, sıcaklar uğraşıyoruz. Ben az yorulayım diye Merve ablan, Ece ablan, Nigar teyzen bırakmıyor beni. Sen onu değil bunu yap, uzanma, hafif işleri yap deyip duruyorlar, sağolsunlar. En büyük işler babanda zaten. Halı yıkama makinesi kiraladık da, evdeki halıları baban temizledi. Ve dün akşam yeni evimizde uyumaya başladık. Burada yaşarken işleri yapmak daha kolay olacak belki de. Sıcaklar biraz bana baş ağrısı yapıyor diye sevmiyorum. Standart serin Hollanda havasına az kaldı, daha rahat edeceğiz kuzum.
Bu arada, baban seninle konuşmalara başladı bile. Onu görünce ben durur muyum, ben de konuşuyorum tabi 😀 Hareketlerini hissedip hissedemediğimden de emin değilim, bazen baban ben hissettim bak diyor ama gaz mı acaba diye de düşünüyorum. Kusura bakma, karıştırılıyormuş genelde. Önümüzdeki haftayı da iple çekiyoruz, çünkü seni göreceğiz ❤️
19.Hafta (05.09.2019)
Tatlış mor eriğimiz,
Anacığın bisiklet sürmelere devam ediyor. Ama sen keyif alıyorsun bundan hissediyorum. Evde temizlik işlerine ara verdik. Zaten yaşayacağımız yerleri yaptık. Geriye eşya seçmek ve eve sipariş etmek, yavaş yavaş almak kaldı. Bu arada bana Mars'tan iş teklifi geldi. Senin kısmetin diye düşünüyorum. Olup olmamasını istediğime karar veremiyorum, hayırlısı nasılsa öyle olsun. Eğer sana iyi gelecekse olsun, öbür türlü bizim sağlığımız daha önemli.
Bu akşamüstü senin detaylı organ taraman için, burada '20 weken kontrole' diyorlar, babanla Diagnostiek Voor U'ya gittik. Aslında haftaya gitmemiz gerekiyordu ama Türkiye'ye gideceğimizi söyleyince geçe kalmasın diye, bugüne tarih verdiler. Dün instagramda takip ettiğim birinin bebeğiyle ilgili onun bu kontrolde kötü şeyler duyduğunu okuyunca, daha çok dua edip, içimi rahatlatmaya çalıştım. Ve çok şükür ki, güzel haberlerini aldık 🙏🏼 Kalp odacıklarını, kapakçıklarını, organlarının hepsini kontrol etti, görevli abla. En baştan da bize söyledi, iyi kötü ne varsa size söyleyeceğim diye. Seni detaylıca kontrol etmek için biraz itiştirdi de, hareket edesin diye. Sen de uslu uslu istediği gibi döndün ve bize yardımcı oldun. Aferin, hep böyle yardımcı ol 😄 Ve cinsiyetini öğrendiğimiz an! Sen bizim melek KIZIMIZ mışsın 🎉 Babanın elimi bir sıkması vardı ki duyduğu an, sorma. İkimiz de çok duygulandık. En çok sağlıklı olmana, inan! En büyük duamız oydu çünkü. Kız olmana da sevindik tabi, seninle ilgili her habere sevindiğimiz gibi. Kontrolden çıktığımız gibi de anneannen ve babaannenleri arayıp, bu güzel haberlerimizi verdik. Ama diğer büyüklere, aile üyelerine Türkiye'ye gittiğimizde söyleyeceğiz. O kadarcık sürpriz yapalım di mi ama 😄
Bir de, kız olduğunu öğrendiğimize göre, bu hafta senin yumurtalığındaki yumurta hücresi içeren folikullerin oluştuğunu söyleyebilirim. Yumurtalarındaki kromozomlar, senin çocuğunun da genetik materyalinin yarısını oluşturacak. Yani 3 kuşak birbirimize bağlıyız daha şimdiden 💕
20.Hafta (13.09.2019)
En sevdiğim meyvelerden muz kadar olmuşsun, NİL'cim 😍
Evet annem, senin adına daha sen doğmadan, hatta karnıma bile düşmeden karar vermiştik. Erkek olursa Timur, kız olursa Nil olsun diye. Ömrün de Nil Nehri gibi (dünyanın en uzun nehri) uzun, su gibi berrak olsun. Etrafına hayat ver gülücüklerinle, sevginle, ışığınla! ✨
Sana bu satırları Türkiye'den yazıyorum kızım. 7 Eylül'de İstanbul'a geldik. Geldiğimiz gibi de dolu dolu bir programı yaşamaya başladık. Kadıköy'e gidip babanın özlediği rakı-balık sofrasını yaptık arkadaşlarıyla. Benay ablanda kaldık o akşam. Sen geliyorsun ve biz okuyalım diye kitap hediye almış bize. Ertesi gün, çete teyzelerin ve damat abilerinle, bir de benim kuzenlerim, yani amcalarınla kahvaltı ettik. Akşamına da senin yaklaşık 2,5 ay büyüğün ama ömür boyu arkadaş olmanı dilediğimiz Sinem teyzen ve Can amcanlara gittik ve beraber fotoğraf çekildik. İkiniz de şimdilik karnımızdasınız. Sinem teyzo şunla ben nasıl iyi arkadaşsak, siz de tatlıs arkadaşlar olursunuz inşallah İdil'le 💛 Sonra da esas bekleyenlere, Edirne'ye gittik. Orada seni heyecanla bekleyenler daha çok. Benim 30 yaş doğumgünümün, hatta ömrümün en güzel hediyesi sensin❤️ Edirne'deki 4 gün sonrası, bir daha akrabalarımla parti yapamam diye, doğumgünümü partili yapmak istedim. Ama sürpriz senin cinsiyetini paylaşmaktı. Sarı sürpriz kutunun pembe balonlarını, Aren abin çekti. Sevinç çığlıklarıyla kutladık, gelişini 😍 Herkes hediye getirmiş senin için. Artık benim pabuçlar da atıldı kenara 😁 Şimdi İstanbul'a gidiyoruz. Akşam uçağımızla İzmir'e babaannenlere geçeceğiz.
21. Hafta (21.09.2019)
Havuç kızım benim,
Sen artık daha da büyürken, ben de daha çok yemeye başladım tabi. 2 kilo Edirne'de, 2 kilo İzmir'de aldım 😱 İzmir'de de dostlarımızla, ailemizle buluştuk. Onlar da sana hediyeler verdi. Mustafa Kerem arkadaşını da gördük, sevdik. Umarız, sen de öyle sakin melek bir bebiş olursun. Babaannen, dedenle beraber alışveriş yaptık bir dolu gün. Sana bir sürü şey aldık. Duyuyor musun, sana herkesi tanıtıyoruz, ne yaptığımızı anlatıyoruz hep. Hareket etmeni de rica ediyoruz ama ben Türkiye'deyken hala tam anlayabilmiş değildim hareketini 😳 Baban hissetiğini söylüyordu tabi. İzmir'deyken Mars ile iş görüşmemi de yaptım Skype üzerinden. Seni saklamak istemedim, dürüstlük önemli olduğu için. Sana da öğreteceğiz dürüstlüğün nasıl güzel ve önemli bir erdem olduğunu. Ve 18 Eylül'de Eindhoven'a, evimize geri döndük. Tabi ki yine yetmedi bu kadar görmek sevdiklerimizi. Ama burayı da seviyoruz ve evimizi hazırlamamız gerekiyor.
Dün senin kontrolüne gittik. Gezi sonrası iyi olduğunu öğrenmek iyi geldi. Zaten hiseediyorum ben keyfinin yerinde olduğunu 😊 Vee günün sürprizini yaptın bize bugün. İlk defa güçlü tekmelerini hissettirdin bize de, bana mı demeliydim yoksa 😄❤️
22.Hafta (25.09.2019)
Canımın içi tatlış armut kızım,
Sana bu satırları The Hub'tan yazıyorum. Bu sabah taalcafeye geldim. Ve taalcafe sonrası da açtım bilgisayarı, yanıma aldığım yiyecekleri yiyerek sana da birkaç satır yazmak istedim. :) Benim güzel kızım, baya yoğun bir dönemden geçtik, hala da geçiyoruz. Ama hem ev taşımak, hem de Türkiye'ye gidip gelmek kolay değildi tabi 😊 Dün Nigar teyzen ve Sarpikle marketlere gidip, eve alınacakları aldık. Babanla da keyifli yemekler yiyip dinleniyoruz. Her akşam karnımdan senin tekmeni ya da hareketini hissetmeye çalışıyor. Sen de bazen nazlanıp hareket etmiyorsun ama bazen de hemen tepki veriyorsun 😍 Geçen haftalarda hareketlerini anlayamayıp, "Acaba gazım mı var?" diye düşündüğüm için kusuruma bakma 🙈 Tam iki gün önce bir anda hissettim hareketini, aslında hiç de karıştırılacak şekilde değilmiş ama napıcan, ilk defa seninle yaşıyorum bunları ❤️ Ev eşyalarımızı sipariş ettik, önümüzdeki pazartesi gelecekler. Tabi sonra onları kurmamız var. Ama sakince, keyiflice hallederiz. Sen iyi ol da! Bu arada 60 kg olduğumu farkettim dün 😅 Maşallah iyi büyüyorsun.
Bir ilave daha, kraamzorg dedikleri, senin doğumundan sonra bana senin altını nasıl temizleyeceğimi, sana nasıl banyo yaptıracağımı, seni nasıl emzireceğimi öğretecek olan doğum sonrası yardımcıyı isteyebilmek için başvuru formunu imzalayarak Kraamzorg VDA firmasına geri e-mail attım. 7 aylık olduğumuzda, bizimle yine irtibata geçeceklermiş. Ben şimdi kalkayım da, eve bağlanacak interneti ayarlamak için firmanın dükkanına gideyim. Seni çok seviyoruz 😘 (Sana bunları yazarken hareket etmen ayrıca hoşuma gitti bebeğim 😏)
23.Hafta (06.10.2019)
Yoğunluğumuz devam ediyor. Eşyalarımızı sipariş vermiştik İkea'dan. Her akşam onları kura kura, bitirdi bile babacığın. Ben de yardım ediyorum ama esas iş onda tabi. Beraber yapıyor olmak en güzeli. Sen aramıza geldiğinde, seninle de paylaşmak keyfimize keyif katacak ☺️
Komşu gününe de katıldık bu arada. Türk komşularımız Zübeyde teyze ve Reşat amca varmış. Diğer komşularımız da Hollandalılar. Onlar da tontişler, abi ablaların bol bizim sokakta 😊
Ben Hollandaca derslerine devam ediyorum her hafta. Ama eskisi gibi çalışamıyorum tabi. Aklım seninle ilgili tamamlamam gerekenlere gidiyor çünkü. Buradaki sistem farklı olduğu için geriliyorum bazen. Kafam dağınık. Sorularımı toplayamıyorum, odaklanmakta güçlük çekiyorum. Ama halledeceğiz tabi ki. En kötü ne olabilir zaten diyorum. Kıyafetin ya da başka bir şeyin eksik kalsa, hemen tamamlayamayacak yerde de durumda da değiliz çok şükür. Sen sağlıkla gel yeter 😇
Oyy bizim mısır koçanımız daa,
Nasıl hareketlendin karnımda var ya. Seni hissetmek, seninle oynamak çok keyifli ☺️ Dün akşam Muziekgebouw'da BBC Philharmoni Orkestra'sının konserine gittik. Dış seslere de tepki veriyorsun gerçekten. Tüm orkestra çalmaya başladığında sen bir coştun, o yüksek ses devam edince de "Amaan durmuyor bunlar" deyip tepki vermekten vazgeçtin. Babanın eli karnımdaydı tüm konser boyunca, seni hissetmek için 😅
Bugün Dünya Kız Çocukları Günü'nde, çok güzel bir sürpriz hazırlamış bize Nigar, Merve ve Ebru teyzelerin. Ebru teyzeni yeni duyuyorsun, çünkü ben de tanışalı bir kaç gün oldu. Ama o da melek gibi biri, diğer teyzelerin gibi. Allah hepimizi hep iyilerle karşılaştırsın kuzucum 🙏🏼 Bize baby shower partisi yaptılar. Her yer pembeydi, senin özel pastan, adına özel çerçeve, defter, ilk bezlerin (bez pasta olarak) ve bir sürü detay 😍 Bir de senin ayak izli, ismini yazdırabileceğim bir kolye hediyem var. Sürpriz olması esas güzel yanı tabi. O kadar şanslı hissettim ki kendimi. Baban da öyle, fotoğrafları görünce çook mutlu oldu o da. Melek kızım, umarım güçlü, kararlı, mutlu bir kız çocuğu olarak yetiştirebiliriz seni. Seni çok seviyoruz ❤️
Hallo tatlı patates boyutlu tatlış kızımız,
Bu sabah babanla senin kontrolüne gittik biliyor musun Nil? 😍 Hava fena olmadığı için bisikletle tabi. Kafamızdaki soruları sorduk. Sonrasında da, klasik olarak, benim tansiyonumun ölçümü, senin kalp atışının ölçümü yapıldı. Ve ebe de senin konumunu elle muayene etti. Kafanı bizde hissetmek istediğimiz için, babanla ben seni biraz mıncıkladık. Hoşuna gitmiştir umarım 😁 Evde kendim de böyle kontrol edebilir miyim diye sordum ebeye. O da tabi ki, zararı yok ki dedi. Ama baban elletir mi hiç o şekilde. Sana bir şey olacak diye ödü kopuyor. Tabi ki benim de içim hop ediyor sana bir şey olacak diye ama uzman biri sorun olmaz diyorsa olmaz bence. Ondan daha rahatım😊Akşam izlediğimiz aksiyon filminde yerinde durmadın. Bu demek ki senin favorin aksiyon filmleri 😂
Önceki günlerde de, düzenli olmasa da yogaya devam ediyorum. Seninle beraber Ebru ve Nigar teyzen ve çocuklarıyla buluşuyoruz. İpekle Rana seni öpüyorlar, krem sürüyorlar, hissediyor musun hepsinin sevgisini, minik ellerini 💕
26.Hafta (23.10.2019)
Benim patlıcanım, canım,
Anan yogaya, bisiklet kullanmaya devam ediyor. Sana da bol oksijen geliyordur, böylece rahat ediyorsundur. Babacığın da, haftasonunu senin odanı boyayarak, sıva yapıp, zımpara yaparak geçirdi. Ben de yardım ediyorum tabi ona, bu işleri ilk defa senin odanda yaptık ve deneyim kazanıyoruz. En çok özeni de sadece senin odana göstereceğiz sanırım. Kolay değil çünkü. Ama minnak ellerin, önceki tırtıklı duvarlarda çizilmeyecek merak etme :) İzmir'den, benim liseden arkadaşım Elif teyzen geldi, onunla görüştük. O da maşallah dedi sana, beni gören herkes gibi ☺️
Bu haftanın en güzel haberi de, dün Fontys okullarının Gratis Echo (bedava ultrason)'suna gittim gönüllü olarak. Anladığım kadarıyla, ebelik bölümündeki öğrenciler pratik yapsın, gönüllü olarak gelenler de bebişlerini görsün diye organize edilen, Facebook'tan haber verilen bir şey. Bizim yan komşumuzun kızı sağolsun, o söyledi de haberim oldu. Ben de Facebook'taki grupta görünce yakaladım şansı. İlk basılı fotoğrafın elimizde bu kontrol sayesinde. Özlemiştim seni, görmek iyi geldi. Ayağınla alnını kaşıyordun, hoplatıyordun kendini yine, hareketli meleğim benim. 😄😍
27.Hafta (30.10.2019)
Sulu salatalığım benim,
Dün geceden sabaha kadar hareketini çok hissedemeyince korktuk. Alıştık senin oradan oraya tekmeler, yumruklar savurmana. Çok şükür ki, sabah baban evden çıkarken ben de bir şeyler atıştırıp, senin sevdiğin pozisyonda yatınca, başladın eski hareketlenmelerine de rahatladık 🙏🏼 Bu arada sen yaklaşık, 1 kg ve 36 cm olmuşsun Happymom ve Banu Çiftçi'nin uygulamasına göre 😊 Nasıl geçti vakit bunları yazmasam, anlayamayacağım gerçekten.
Babanla senin odayı bitirip, bizim odanın boyasına başladık. Gene işlerin çoğu onda tabi. Ben de destek ekip. Haftaiçi bile devam ediyor iş sonrası gelince yapmaya. Ona rağmen, dışarı da çıkıyoruz arkadaşlarımızla. Bir gelişme de, anneannen, deden ve teyzen bugün vize başvurusu için İstanbul'a gittiler. Doğumda yanımızda olacaklar inşallah 😇
28.Hafta (07.11.2019)
Minnak karnabaharım,
Bu kadar büyüdüğüne inanamıyorum ve daha da büyüyeceğine. Enteresan bir süreç gerçekten. Her geçen gün daha da büyümen ve hareketlerini daha çok hissetmem, çok güzel bir his güzel kızım. Bu hafta itibariyle son trimestrimiza girdiik 🎉 Cildimdeki kaşıntılar ve tam göğsümün altında iğne batması gibi olan acı olmasa, seninle hayat daha kolay olacak benim için. Ama bunlar da sürecin bir parçası tabi ki. Son 3 ay , kolay geçmeyecek diye yazıyor her yerde. Yine de ben en iyi şekilde geçireceğimi düşünüyorum, inanıyorum. Her zaman olumlu düşünmek bizim işimiz😊 Çünkü bize sadece bu kazandırır, endişeli olmak, korkmak değil; cesur olmak💪🏼
Bu hatfa doğduğun ilk zamanlar uyuyacağın odanın da, yani bizim odamız, boyası bitti. Benim arkadaşım olan Ece teyzen de bize 1 haftalık misafir olarak geldi. Sağolsun çok yardımcı oluyor bana. Sana hediye alırken abartmaması için zor tutuyorum onu. "Ben minnoşa bunu da bunu da almak istiyorum." deyip duruyor. Çevremizde bu kadar iyi insan olması, hem senin hem de bizlerin şansı sanırım, çok şükür 🙏🏼
Bugün sabahtan Verloskunde'deki kontrolüne gittik. Karnımı göğsüme yakın şiş yerinden pelvik kemiğine kadar ölçtüler ilk defa. 26,5 cm imiş. Benim kilo-boyuma göre de oranlanınca, senin boyutların da normal aralıkta çıktı bu ölçüme göre. Sağlıklı olduğun müddetçe, 35. haftaya kadar ultrasonla kontrol olmadığı için, bu yöntemle büyüyüp büyümediğini kontrol ediyorlar. Tabi, diğer standart kontroller de yapıldı tekrar. Benim tansiyonum, senin kalp atışın ve pozisyonun. Her şey yolunda şükürler olsun! Az önce de kan tahlili vermek için tekrar gidip geldik Ebe Merkezi'ne. Benim aile geçmişimde şeker hastalığı olmadığı için şeker ölçümü yapmadılar, demir ölçümü için çağırdılar. Aramazlarsa, bilin ki her şey yolunda dediler.
Bir deee, 2 gün önce Ebe Merkezi'nin düzenlediği ilk eğitimimize katıldık. Artık kafamızda çok soru işareti yok. En önemli şey, doğum başladığında sakin olmak, doğumu başlatan ve kolaylaştıran hormon olan oksitosin hormonunu en üst seviyede tutmak için, hep pozitif düşünmek ve hareket etmek dediler. Gerisini ikimizin vücuda hallediyormuş. Biz bu işi başaracağız kızım! Bize inanıyorum, seni çok seviyorum ❤️
Tontiş lahanamız,
Sayende fotoğraf çekildikten sonra lahana yemeği yaptım. Çok da özlemişim 😄 Bu hafta çok yoğun geçti. Hastane ziyaretlerini yaptık. Eindhoven'a yakın üç seçenek var: Catharına Ziekenhuis- Eindhoven, Maxima MC- Veldhoven ve St. Anna Ziekenhuis- Geldrop. Aşağı yukarı hepsi birbirine benziyor. Ama bizim evimize en yakın seçenek Catharina olduğu için ve iki yıl önce yenilendiği için, oraya gitmeye karar verdik. Zaten, sen yanımıza gelmeye karar verdiğinde, önce ebe merkezini arayacakmışız. O eve gelip bizi muayene edecekmiş. Hastaneye gitme zamanı geldiğinde, bize eşlik edecekmiş. Hatta özel bir durum olmaz, normal doğum olursa, doğumda da bize özel odada bizimle olacakmış. Ayrıca, doğum yerinin de Eindhoven yazması daha bir güzel olur sanki 😊
Eindhoven'da Glow Festivali haftasıydı. O yüzden, biz de iki akşam gezmeye çıktık, şehrin farklı yerlerinde olan ışıklı sanat eserlerini. Seneye sana da göstereceğiz inşallah. Seninle gezmek için de sabırsızlanıyoruz 💕 Ve senin arabanı aldık. Hem de Hollanda'da çok yaygın kullanılan 2.el sitesinden (Marktplaats). Tatlı bir Portekizli kadının iki çocuğuna da kullandığı Bugaboo marka bir bebek arabası. (Bu marka bebek arabalarının Mercedes'i diye geçiyormuş, haberin olsun😎)
Bir de, komşularımızı, arkadaşlarımızı yemeğe davet ettik. Onlardan da neler neler öğreniyoruz, sağolsunlar, bildiklerini, eşyalarını bizimle paylaşıyorlar. Çok şanslıyız hepimiz 😇 Ve haftanın bir güzel haberi daha; Sinem teyzenin kızı, senin kankin İdil doğdu bu akşamüstü. 🌼
30.Hafta (25.11.2019)
Balkabağımız mısın sen,
Ne kadar da büyüdün. Kilo almaya başladın, sanırım yani:) Büyüdüğünü hissediyorum zaten. Daha da büyü, sağlıklı kilonda boyunda ol bebeğim. Sen sağlıkla aramıza gel, bize en büyük mutluluk o 🙏🏼
Bu hafta Nigar teyzenin toplanmasına yardım etmeye devam ettik Ebru teyzenle. Ben, sen varsın diye, daha çok Sarp ve Rana ile oynuyorum, onlar iş yaparken. Gerçi, bu da bitti artık. Nigar teyzenler Amsterdam'a taşındılar. Hatta aynı gün, ebe merkezinde düzenlenen ücretsiz emzirme eğitimine katıldık biz de. Umarım, iştahın benim şu zamanki halime çeker ya da babanın bebeklik zamanına da çekebilir. Gazsız, bol emen, huzurlu bir bebeklik geçirmeni diliyorum. Ahh ahh ne çok şey istiyorum seninle ilgili değil mi? Her ne olursa olsun, senin için elimizden geleni yapacağız daima. Daima da seni çok seveceğiz. O sebeple de, böyle güzel şeyler diliyoruz hep kuzuşum 😍
31.Hafta (01.12.2019)
Adını seninle öğrendiğim faydalı romanescomuz (bir brokoli çeşidi imiş),
Aslında hindistan cevizi olarak geçiyorsun ama onu bulmak zordu, biz de boyut olarak bunu yakıştırdık sana. Demokraside çareler tükenmez aşkım kızım, öğren bunları 😄 Bu hafta, babanın işten Kolombiyalı arkadaşlarını davet ettik, Türk kahvaltısını tanıttık. Ebru teyzenin tontişleri Cansın ve Rana'nın doğum günü partisine gittik. Herkesin bir maşallahını aldık geldik :) Babanla da Mandalorian dizisini izlemeye başladık bir de. Sen de Star Wars'u seveceksin bence 😌
Ama bu haftanın en önemli gelişmesi, senin kontrolüne gitmemiz canım. Büyüdüğünü hissediyorum dediğimde haklıymışım. Karnımın pelvik kemiğine kadar ölçümü 30 cm olmuş. Sen büyüdüğün için, ekstra ultrasonla bakmadılar tabi. Ben de 65 kg olarak tartıldım. Yani seninle 10 kg almışım. Hiç inanmazdım kilo alabileceğime. Demek oluyormuş 🙈 Tansiyonumu, senin kalp atışını ve duruşunu kontrol ettiler. Her şey yolunda devam, çok şükür. Senin kafanı gene biraz sıkıştırdık, hissettin mi? Doğunca hesap soracaksın diye korkuyorum 😅 Bunların dışında, canımız teyzoşun da, senin kontrol gününde (28 Kasım) iş görüşmesi yapmış ve kabul almış. O artık bir rehber öğretmen olacak. Buna çok sevinse de, seni gelip göremeyecek diye şimdiden üzgün. Ama kim bilir belki, izin alır gelir. 😊
32.Hafta (08.12.2019)
Sen bir tatlı kavun kadar olmuşsun minnoşum. Tam bugün fotoğrafını çekilmeye hazırlanmıştık ki, babaannenin aramasıyla şok olduk. Amcanı ambulansla Dokuz Eylül Hastanesi'ne kaldırmışlar. Babaannenin ben babana telefonu verirken ağlayarak söylediği "Durumu kritikmiş" cümlesine dayanamadım. Onu kaybedecek olma korkusuyla ağlamaya başladım. Tam da o gün, bebeklerin anneleri ne hissederse onu hissettiklerini okumuştum oysa ki. Baban da şok olmasına rağmen beni teselliye başladı senin için. Ahh kızım, duyduğumuz andan beri dua ediyorum. Senin üzülmen isteyeceğim en son şey bile değil. Hamilelerin duası kabul olurmuş diye, daha da dua ediyorum. Yatana kadar olumlu gelişmeler duyduk, ondan rahatladık bir nebzecik. İnşallah, amcanı görerek, onunla oyunlar oynayarak büyüyeceksin. Çünkü, senin gelmeni o da heyecanla bekliyordu, seninle yapacaklarını anlatıyordu..
Bu haberi alana kadar haftamız güzeldi, 2-3 gün bisikletle dolandım, minik alışverişler yaptım ev için. Hatta dün akşam da bir arkadaşımızın doğum günü için buradaki Türk restauranta (Ege) gitmiştik.
Sen de benimle dua et, umudunu hiç kaybetme. Zorlu, mutsuz, umutsuz anlar yaşayacaksın hayatında, nasıl dayanacağım diyeceksin. Belki yaşadığın o olumsuzluklar seni "Dayanamıyorum" noktasına getirecek. Ama her şeyin bir çaresi var, her zorlukta bir yol bulunur. Umudunu hiç kaybetme bu hayatta. Umarım sana bunu öğretebiliriz. Seni de amcanı da, tüm ailemizi de çok seviyoruz. ❤️
33.Hafta (15.12.2019)
Canımın içi ananasım,
Sana böyle sıkı sıkı sarılınca geçecek her şey. Şu an bunun hayali bile öyle iyi hissettiriyor ki. Hele o tekmelerin, hareketlerin karnımın içinde. Onunla güç buluyoruz. "Annem niye böyle yazmış ki?" diyebilirsin. Sana detayları veriyorum hemen.
Bu haftayı seninle başbaşa geçirdik sayılır. Baban 10 Aralık Salı günü, İzmir'e uçtu amcanı görmeye. Ben de o gün, Ece teyzenle (benim arkadaşım olan) seni görmeye gittik Fontys'in ebelik okuluna. Derste kalbi işlemişler diye bol bol kalbine baktılar. En iyi görüntüyü de sen de yakaladılar diye (ne de olsa fotojenik kızsın, annenin karnında bile), hocaları izin aldı benden, senin görüntün üzerinde anlatım yapabilir mi diye yine :) Kilonu, boyunu vs. o detayları veremiyorlarmış, ekstra hesaplama gerekiyormuş, ondan öğrenemedim ne kadar merak etsem de. Kontrol sonrasında senin adını kolyeye yazdırmaya gittik Veldhoven'a. Ancak almak için 1-2 gün beklemem gerekiyormuş. Baban da o günün gecesine varmış İzmir'e. Ertesi gün sabahtan görmüş amcanı yoğun bakımda. Hem de iki kere girmiş yanına babaannen ve dedenle. Orada onlar dua ederken, ben de burada dua edip, normal yaşantıma devam etmeye çalıştım. Aynı gün, ben rahat uyuyayım diye, buradan bir arkadaşım hamile yastığı getirdi bana, sağolsun. Gerçekten de çok büyük. Ama rahat edeceğimizi düşünüyorum. Çünkü sen büyüdükçe hareket etmem zorlaşıyor özellikle uyurken.
Ertesi gün bisikletle kursa gittim, sonra otobüsle senin kolyeni teslim almaya. Diğer gün, Ebru teyzen geldi, öbür gün Habiş teyzene doğumgünü hediyesi ayarladım. Ben bu günlük işlerle vakit geçirirken, babanı çok özledim, onlar için dua etmeye devam ettim. Babanın her aramasında yazmasında, umut etmeye devam ettim. Ve dün gece babanla sarıldık, seni öptü kokladı. Her gün ben nasıl amcanı soruyorsam o da seni, bizi soruyordu zaten.
Ve bu sabah, kahvaltıdan sonra anlattı gerçekleri. Biz yalnız başımıza üzülmeyelim diye, 11 Aralık Çarşamba gecesi amcanın kalbinin dayanamadığını söylememiş bize, tee bugüne kadar saklamış. Amcanın vasiyeti üzerine kadavra olarak Ege Üniversitesi'ne vermek için gerekli ayarlamaları yapmaya çalışmış, babaannen, deden ve Saadettin amcanla. Cuma gününün akşamı veda etmişler Okan'a. Onca stresini seninle beni düşündüğü için yansıtmadı hiç bize. Sana sarılarak güç buluyoruz işte güzel kızım. Hem de sadece ikimiz değil, babaanneciğin ve dedeciğin de. Sen sağlıkla gel aramıza. Gel ki, sana baktıkça amcanı da yaşatalım. Her hareketin bize şifa versin. En çok da gülücüklerin.. Amcanı da seni de çok seviyoruz. ❤️
34.Hafta (22.12.2019)
Selam mor lahanamız,
Diyeceğim ki fotoğraf öyle değil. Çünkü senin gerçek boyutlarında bir mor lahana yoktu. Hollanda'dakiler küçük diye yakıştırmadım, almadım, çekilmedim öyle fotoğraf. Gerçek boyutların bu fotoğrafta işte :)
Bu haftayı üçümüz başbaşa geçirdik. Senin hareketlerini hissetmek bize çok iyi geliyor minnoş kızım. İlk boğmaca aşından seni kurtardım, hadi gene iyisin, senin yerine ben vuruldum. "22 wekenprik vaccine" diye geçiyor. 16 Aralık günü (Hollanda'da 22 haftadan büyük hamilelere devlet tarafından bedava vurulmaya başlandığı ilk gün) gittik babanla ve biz de yaptırmış olduk.
Bir de, 19 Aralık akşamı senin standart kontrolüne gittik bisikletle. (Evet, hala bisiklet sürüyorum ve biliyorum bu sana çok iyi geliyor 😊) Her şey yolunda çok şükür. Belimin ölçüsü 32 cm olmuş. Önceki ölçümden 2 cm daha büyük. Yani gayet iyi büyüyorsun demek oluyor bu. 🎉
Dün de Nigar teyzenler geldi, hem amcan için baş sağlığı dilemeye hem de bizi görmeye. İpek ve Sarp da çok büyümüşler. Babanla bir sürü oyun oynadılar. Sen doğunca da bol bol seninle oynayacağız kuzuşum 😘
35.Hafta (28.12.2019)
Selam büyük kavun kadarlık sevdiceğim,
Kaç kere kavun yapacaklar seni, anlamıyorum kızçem bu uygulamaları. Anan bunu da beğenmediği için, seninle hatıra fotoğrafı çekildik (bknz. yukarıdaki foto) 😊
Bu hafta Christmas haftasıydı burada. Herkes bir yerlerdeydi. Zaten okullar da tatil oluyor çocuklara. Aile ziyaretlerine gidip, onlar da kendileri için bu önemli günü kutluyorlar. Bir adetleri varmış, ona katıldık biz de. Kart atarak kutlamak💌 Bize komşulardan gelmeye başlayınca, ben de gittim kart aldım, içine de Hollandaca not bulduk, yazdık komşularımıza, arkadaşlarımıza ve gönderdik, christmastan çok yeni yıllarını kutladık☺️ Bir de kendimizi iyice dizilere verdik, The Witcher, The Mandalorian ve La Casa De Papel Sezon 3. Sen de seviyorsun zaten izlemeyi, izlerken ne numaralar var sende bir görebilsen. Çekmeye kalkıyorum ama ona da nazlanıyorsun ben güzel kızım, hemen hareket etmeyi kesiyorsun. Biz de hafızamıza atıyoruz napalım 😄
25 Aralık Christmas akşamı da bir heyecan yaşadık. Meryem ablanlara yemeğe gidicez diye, eşi Kaan abin bizi almaya geldi, evden en son ben çıktım. Kapıyı kapattığımız gibi, babanla anahtar sende mi diye birbirimize sormamız ve başımızdan aşağı kaynar su dökülmesi bir oldu 😨 O akşam Hollandalılar için resmi tatil olunca, zor çilingir buluruz, nasıl hallederiz diye düşünürken, ben internetten bulduğum çilingiri aradım çağırdım. Bu arada, Selçuk amcan, baban ve Kaan abinle beraber posta kutusundan kapı arkasındaki anahtarı düzeltemeye çalışmaya devam ettik tabi. Ve üçünün ortak çalışması, alet ekipmanları bantlayıp birleştirerek oluşturdukları yeni bir aletle, anahtarı düzelttiler ve mutlu son! Çilingiri de hemen iptal ettik ve böylece ucuz atlatmış olduk 😬 Sen gelmeden böyle bir şey yaşamamız iyi oldu. Bu tarz durumlar için önceden bir planımız var artık😌
36.Hafta (02.01.2020)
Benim marul saçlı kızım diyemiyorum daha,
Ama saçların varmış, hem de 6 mm 😄 Bugünkü, ultrasonlu 35.Hafta kontrolünde gördük nasıl karnımdaki suda hareket ettiklerini, ettiğini. Pozisyonunu almışsın, çıkma vaktini bekliyormuşsun. 😃Biz de merak içinde bekliyoruz zaten. Lütfen 22 Ocak'tan önce gelme olur mu? Anneannenle deden bir gelsin bir kaç gün dinlensinler, öyle gelmeye karar vermende bir problem yok en erken olarak. Tabi ki vaktinde (4 Şubat ya da 2 Şubat da olur) gelmeni tercih ederim 😊 Ultrasonda bakınca kilonu boyunu söylerler diyordum yine olmadı. Karnımı yine ölçtüler, 2 cm daha büyüyerek 34 cm olmuşsun. Normal büyümene devam ettiğin için, ölçmeye gerek yok dediler. İşte bunlar Türkiye'den farkları Hollanda'nın. Benim tansiyonum düşük seyretmeye devam ediyormuş, ki bu da iyi bir şey. Senin kalp atışın da gayet iyiydi, ki bu da iyi bir şey 🙏🏼 En son 20 haftalıkken gördüğümüz için, o zamandan bu zamana çok büyümüşsün, koca kafalı olmuşsun iyice kızım 😁 O ayaklarını da doğru hissediyormuşum, iyi tekmeliyorsun maşallah! Dudaklarını büzmüş duruyordun, amniyotik sıvıyı içerken de gördük, o ne tatlı ağız açıştır ya, tipoşum benim 😍 Şu an cildini koruyan verniks tabakası da dökülmeye başlamış artık, o partikülleri de beyaz beyaz gördük ultrasonda. Bu kontrolde, doğumuna yaklaştığı için daha bir heyecanlandım, hoşuma gitti. Durup durup açıyorum babanın çektiği videoyu🙈
Bu kontrolün dışında, bugün babaannen ve deden için davet mektuplarına belediyeden imza onaylattık ve onlara gönderdik. Onlar da böylece daha uzun süreliğine kolaylıkla gelebilecekler. Seni merakla onlar da bekliyor, her gün senden konuşuyoruz 😍
Bir de sana kapı süsü yapmaya karar verdim, onunla ilgili malzeme aldık Action marketten. Birinci adımı attım ama devamını da getirsem iyi olacak. Senin minnoşluğuna yakışır bir kapı süsü yapabilirim umarım😊 Vee yeni yılda zinciri kırma yapıoruz babanla. Onun hedefi, her gün 10 mekik. Benimki de her gün 10 dk yoga. Şimdilik iyi gidiyor, seni daha kolay doğurabilmek için düzenli yapmam lazımdı. Bu işi başaracağız beraber canım kızım, inancım tam 💪🏼💛
37.Hafta (10.01.2020)
Selam benim Türk lahanası kadarlık kızım,
"Annee, daha bana kaç kere lahana diyeceksin?" diyebilirsin ama döndürüp döndürüp aynı şeylere benzetiyorlar işte, ben ne yapayım kuzum 😅 Bu hafta IKEA'dan senin odan için ve evimizdeki son eksik olduğunu düşündüğümüz şeyler için verdiğimiz siparişler geldi. Hem de cumartesi sabah 08:15'te 🙈 Bizim de vaktimiz onları monte etmeyle geçti. Daha çok babanın vaktini alıyor tabi. Onun dışında, o kadar yogaya devam deyip durduğum için, dedim bunun bir videosunu çekeyim, sen de izlemiş olursun ileride hem. Tabii YouTube'a da koyacağım. Nasıl minnoş hareketlerin var, sanki sen de benimle yapıyorsun karnımın içinde 😍 Ve seninle bu akşam sadece ikimiz kitap grubundan kızlarla buluşmaya gittik. Ben giderken de farkettik ki, ilk defa babandan ayrı akşam dışarı çıkıyorum. (Bu zamana kadar hep beraber çıkmışız) O da 9 aylık hamileyken oldu 😄
38.Hafta (20.01.2020)
Merhaba Çin lahanam,
Pırasa kadar diyordu ama sen buranın pırasalarından daha büyüksün canım. O sebeple bu haftalık senin adın Çin lahanası😅
Bu haftanın en güzel yanı, sen karnımdayken hatıra fotoğraflarımızın çekilmesi oldu 😍 Cihan ve Emin abilerin bize geldiler, benim araştırmalarım sonucu beğendiğimiz fotoğraflara benzer fotoğraflar çektiler. Profesyonel değiliz diyorlardı ama fotoğraflar o kadar güzel oldu ki, hiç de amatör gibi değil yani☺️ Çoğu pozun aynısını sen doğduktan sonra da çekmeye gelecekler 🎉 Çok heyecanlı!
Eskisi kadar dışarıya çıkmasam da, bu hafta The Hub'a taalcafeye gittim. Sonrasında da, Gizem ve Merve ablalarınla buluştuk kütüphanede. Evde akşamları Netflix'teki Mesiah dizisine sardık. Biz izlerken, sen de hareketlisin ya, bayılıyoruz baban da ben de❤️
Ve, bu hafta senin kontrolün vardı. Bisiklet kullanmaya devam 💪🏼Sen de büyümeye devam ediyorsun minnoşum. İki haftada 3 cm büyümüşsün, 37 cm olmuş karnımın ölçüsü.☺️ Bu kontroldeki ebe Tessa idi. İlk defa onunla görüştük. Sanki daha tecrübeliymiş gibi hissettirdi. Ve senin 3250 g cıvarlarında doğacağını tahmin ettiğini söyledi. Bakalım dediği gibi mi olacak. Artık doğduğunda zamanında doğmuş bir bebek olacaksın. Heyecan içinde seni bekliyoruz 😘 Sen yine de 2 gün daha bekle, anneannenle deden de gelsin😉
39.Hafta (26.01.2020)
Canıım karpuzum,
Anneannen ve deden 22 Ocak'ta geldiler Amsterdam'a. Babanla beraber gidecektik aslında ama uyarıları dikkate alarak, ben gitmedim. Yolda doğurursan ne olur dediler, riske atmak istemedik😀 Hissediyordum gelmeyeceğini ama olsun, herkesin içi rahat etti. Anneannenlerin getirdiği 3 kg Edirne peynirini gümrük görevlileri almış, tam kapıdan çıkmadan önce 😱 Ondan bir sinir olmadık değil ama sağ salim geldiler ya, çok da problem değil tabi ki😊 Noel anne ve baba gibi 2 valiz sana eşya getirmişler. Ne minnak, tatlış eşyaların var, doğunca görürsün 😍 Mihrab teyzen de, senin adına bir battaniye yaptırıp göndermiş, ona da bayıldık. 💛 Ee anneannen geldiğine göre, senin odanın hazırlıkları hız kazandı, evdeki eksik işler de tamamlanmaya başladı. Çünkü o bir süper anneanne! ❤️
Artık kontrollerin haftada bire çıktı. Bu haftadaki 24 Ocak'taydı ve ilk defa baban olmadan gittik, ama anneannen bizimleydi. Karın ölçüsünü, bizi yanıltmasın diye iki haftada bir yapıyorlarmış. O sebeple sadece benim tansiyonum, senin kalp atışın ve pozisyon kontrolünü yaptılar. Ebe elle muayene ederken kasıklarımda uzun süredir gaz sancısı hissettiğimi söyledim. O da bana güldü, o hissettiğimin gaz sancısı değil senin kafan olduğunu söyledi😃 Kusura bakma kızçem, ben bayadır senin tontiş kafana gaz sancısı diyormuşum 😂🙈 Ayrıca kendimi ilk defa dün hamile gibi hissettim. Geceleri de kasılmaları hissetmeye başladım. Bunlar gelmenin yaklaştığının habercisi😊
Kontrolünün olduğu gün, babanın da doğumgünüydü. Evde kendi aramızda ona pasta üfleterek kutladık. Sen gelince daha coşkulu yaparız😊 O iyi ki bizimle ve iyi ki sen de bizimle olacaksın sağlıkla 😇 Seni 02.02.2020'ye davet edip duruyorum. Duyuyor musun kıız?😁 Şekil bir tarih olur. Önemli olan tabi ki, sağlıkla gelmen canımın içi 🙏🏼
40.Hafta (02.02.2020)
Sevimli küçük balkabağımız,
Buradaki balkabaklarından daha büyük olduğun ve ikinciye balkabağı olman saçma geldiği için, bunu da istemedim 😄 Ama seni işte bööyle yemek istiyoruz artık😍
Bugüne olan davetimize katılmamayı tercih ettin, bizim için nasıl istersen öyle olsun zaten. ☺️ Herkesin sorup durmaya başlaması canımı sıkıyor biraz. Ne diye hemen bu kadar doğmanı istiyorlar, anlamıyorum. Tamam ben de istiyorum tabi ki ama sen geleceğin zamanı biliyorsun. Senin kararlarına şimdiden başkalarının müdahale etmesine ben sinir oluyorum. 🙈 En güzelini sen yapıyorsun canım, başkaları ne derse desin, bildiğini okuyorsun😄 Devam et kızım 😎 Zaten bu haftadaki kontrolde anlattıklarına göre, en geç 42. haftan dolmadan yanımıza geleceksin istesen de istemesen de. 😈 Ki 40.haftanı doldurmana daha iki gün var 🙂 38 cm olmuş karnım, büyümeye devam ediyorsun canım. Hareketlerin de devam, yerin daraldı diye daha dalgalanırmışçasına olsa da 😁
Ziya dedenin kalbine 26 Ocak'ta pil takılmış. Çok büyük bir operasyon değil diye benimle geç paylaştılar. Ben üzülürsem, sen de olumsuz etkilenirsin diye endişeleniyorlar. Ama çok şükür iyiymiş zaten, hatta önceki zamandan çok daha iyi olmuş 😇
Anneannenle hastane çantamızı gözden geçirdik, minik değişiklikler yaptık, daha güzel şeyler koyduk yanımıza. Ve onunla daha çok yürümeye hareket etmeye başladım. Ve ilginç bir gelişme, iki gündür hafif mide bulantım var. Bu gece de, aylar sonra ilk defa ishal gibi yaptım. Bunun doğum belirtisi olup olamayacağını merak ettim ve internete baktım. Bir siteye göre bir iki güne doğum yapacağım anlamına geliyormuş. Ama ne kadar doğru bilemiyoruz tabi.🤷🏻♀️ Bir dahaki kontrolde sorarız artık. Bakalım o zamana kadar gelecek misin tatlı kızımız 🤗
41.Hafta (11.02.2020)
Selam can paremiz, nazlı kızımız,
Kusura bakma artık meyve sebzeler bitti. Hatta bugün 42.haftaya giriş yaptık, sen daha teşrif etmedin şekerim 😱😄 Sondan başlayayım anlatmaya. Bu sabah ebe merkezinden aradılar ve yarın için Catharina Hastanesi'nden bizim için 09:30'a doktordan randevu aldıklarını haber ettiler. Yarın gidene kadar doğmaya karar verir misin bilmiyorum (gerçi hiç öyle gelmiyor, belirti yok pek🙈) 🙂
6 Şubat günü de 040 Verloskunde'deki son kontrolümüze gitmişiz. Gitmişiz diyorum, çünkü onun son kontrol olduğunu, o esnada öğrendik. Neler oldu dersen; standart benim tansiyonum ve senin kalp atışın ölçüldü. Ama şansımıza bizden önce kontrolü olanların ultrason kontrolü var ve sadece kalp atışını ölçen minik cihaz yok diye, ultrasonda gördük seni. Dopdolusun karnımda. Saçların da uzamış, en uzun yeri 1,24 cm olmuş. 😁 Teyzene mi çektin ne? Acaba ne renk saçların, düz mü dalgalı mı, kıvırcık mı 😊 O kadar hareketliydin ki, ebe ablan zor dinledi kalp atışını. Düzenliliğini kontrol ediyorlar ya, sen hareket edince kaçmış oluyorsun cihazdan😅 Ayrıca amniyon sıvısı seviyesi de gayet iyiymiş. Herhalde ondan bu kadar rahat hareket ediyorsun😇 Geçen kontrolde, eğer bu kontrole kadar doğmazsa, "sweeping membrane" denilen yöntemle, keseye sürtme yaparız, % 15-20 oranında bu yöntem doğumu başlatabilir demişlerdi. Onu da denediler. Yani elle muayene ettiler de diyebilirim. Doğumun belirtisi olan vajina kanalının kısalması gerçekleşmiş, ancak serviks daha incelmemiş, bir açılma yokmuş. Mide bulantım ve ishalimi de sorduk, doğum öncesi olabiliyor dedi ona da. Rahim kasları ve mide kasları birbirine benzer yapıda olduğu için, kasılmalar sebebiyle mide bulantısı olması normalmiş. Hatta doğum esnasında istifra eden çok sayıda kadın olurmuş 🤓
Yarınki doktor kontrolü randevusunu da 6 Şubat'taki kontrolde konuşmuştuk. Sen daha gelmediğin için de randevu alındı. Bunda ne olacak peki? Yarın, hangi doktor bilmiyoruz şu an, ultrasonla ve kalp atışını ölçen kemer vari bir cihazla (yarın adını öğrenirim :)) kontrol edecekler seni. Sıvı seviyesi ve diğer parametrelere göre, daha beklenir mi yoksa doğumu başlatalım mı, nasıl, ne zaman gibi detaylar konuşulacakmış doktorla.
Acaba diyorum, senin tahmini doğum tarihini bir hafta ileride mi hesapladılar 🤔 Çünkü, 11.haftadan 13. haftaya geçmiştim sana yazarken. Oysa bizim hesaplamamız son adet tarihimden itibarendi, onlar gelişimine göre 1 hafta ileri olarak söylemişlerdi bize. Yarın bunu da sorabilirim.
Vee normal hayat😃 Gayet iyi gidiyor, anneannen ve dedenle, bazen babanla yürüyüşler yapıyoruz. Artık zıplamaya da başladım, belki gelirsin diye 😅 Tabi ki her gün seni soranlar devam, bugün de mi yok gibisinden 😂 Akıllı bir kızımız olduğu için çok şanslıyız. Çünkü 9 Şubat'taki fırtınayı geçirdin, bizi zora sokmadın, o tarihe de gelmedin canım.😍 Her işte vardır bir hayır, en hayırlı, kolay, sağlıklı şekilde geleceğini biliyoruz, hep onun için dua ediyoruz 🙏🏼😘
24.03.2020 (Doğumdan sonra 40. gün)
Merhaba can kızımız,
Bugün doğumunun üzerinden 40 gün geçti. Ahh o 40 gün içinde hem kendi içimizde, hem de dünyada neler oldu neler! Önce senin doğumunu anlatayım:
12 Şubat için Ebe Merkezi'nin Catharina Hastanesi'nde bizim için aldığı kontrole baban ve anneannenle beraber, otobüse binerek, elimizi kolumuzu sallaya sallaya gittik. Amniyotik sıvının miktarını ve senin kalp atışlarını kontrol etmelerinden sonra, hastanedeki jinekoloji doktorlarından biriyle görüştük. Sadece amniyotik sıvıdan az bir eksilme olduğunu, kalp atışlarının da gayet iyi olduğunu söyledi ve bize 3 seçenek sundu doğumla ilgili.
1. 42. haftanı doldurmanı bekleyebilirdik yani 6 gün daha.
2. Bugün balon yöntemini uygulayarak doğumu tetikleyebilirlerdi.
3. Balon yöntemini iki gün sonra yani Cuma günü uygulayabilirlerdi.
Biz de düşündük taşındık ve daha ne kadar bekleyeceğiz, zaten karnımda yeterli vakti geçirdiğin için, amaan bugün yaptıralım o zaman tetiklemeyi dedik.
Doktorun bize önerdiği, o işlem sonrasında hastanede kalmamızdı. Ancak biz, özellikle ben, eve gidebileceğimizi düşünüyordum. Ağrım sancım olmayınca her şeyin çok kolay olacağı fikrindeydim. Taa ki, balon yöntemi uygulandıktan sonra, bende kasılmalar başlayana kadar. Hastanede kalmayız diye, doğum çantamızı bile almamıştık yanımıza. Tabi ki, ben kararımı değiştirdikten sonra, baban gidip evden çantayı aldı geldi.
Bu arada balon yöntemini de anlatayım. Doğum kesesine baskı yapması ve doğumu normal yolla başlatması için esnek bir materyal yerleştiriyorlar ve onu suyla dolduruyorlar. Bu işlem bana 16:30 gibi yapılmıştı başka bir jinekolojist tarafından. Eve gitmiş olsaydık, ertesi sabah 06:30'ta hastanede olun demişlerdi. O saate kadar doğum için açılmanın kendiliğinden olması ve balonu vücuttan atması bekleniyormuş.
12 Şubat akşamı hastane odamızdayken, 19:30'daki ebe kontrolünde vücudumun balonu attığını öğrendik ve ertesi sabah 5:30'a kadar rahat bir uyku geçirdik. Hemşire ve ebe" İyi dinlenmeye çalış, yarın büyük gün!" dediklerinde, hala olayın farkında değildim inanır mısın 😃 Sabah olup kasılmalarım artmaya başlayınca, hele de senin doğumuna yakın saatlerdeki kasılmalarda anladım ne demek istediklerini.
Sabah 8-9 civarları anneannen ve deden de geldi hastaneye. Deden gün boyu odaya girmese de, hastanede dışarıda bekledi gelişmeleri. Anneannen, baban ve vardiyalar boyunca ebeler, hemşireler yanımızdaydılar. Önceden suda doğum olmasını istememe rağmen, doğumu yukarıda anlattığım şekilde başlattıkları için ancak 2,5 saatini odamızdaki duşta geçirebildim.💦 İyi ki de o mümkün oldu, çünkü kasılmalara dayanmak bir nebze daha kolay oldu.
Doğumun son aşaması olan ıkınma kısmına geldiğimizde, ebe Brenda odaya ayna isteyip istemediğimi sordu. En baş ayna ne alaka desem de, sonradan anladım ıkınma aşamasında senin ilerleyişini takip edebilmem için sorduğunu. Tabi ki kabul ettim, çünkü seni çok merak ediyordum. Bu zor kısımların bitmesini hep seni kucağıma aldığım anı hayal ederek geçirdim. Son anlarda, mutlu sonun yaklaştığını senin ilerleyişini izleyerek daha da kolay anladım. Ve 13 Şubat, saat 18:23'te (son aşama genel olarak ortalama 1 saat sürermiş ama senin de yardımınla 40 dk'da tamamladık biz.) kucağımda ilk seslerini çıkarıyordun bitanem. 😍 Hepimiz o kadar mutluyduk ki sana kavuştuğumuz için. Aylardır ettiğimiz dualar kabul olmuştu. Sağlıkla kucağımıza gelmiştin. Sıcaklığını hissetmek, ağlamalarının kucağımdayken sakinleşmeye dönmesi, o kadar huzur vericiydi ki. 🙏🏼Doğum daha tamamlanmamış olmasına rağmen (plasentanın dışarı atılma kısmı) artık hiç bir acıyı hissetmiyordum. İlk 1 saati kucağımda geçirdin. İlk emme denemelerini yaptın hemşirenin de yardımıyla odamızda. Göbek kordonunu baban kesti. Babanla, anneannenle ve dedenle birbirimize bakıp, bu anlar için şükrediyorduk, mutluluk gözyaşları dökülüyordu gözlerimizden ❤️
İlk saatin sonunda, senin kontrollerin için "Come'n daddy!" diyerek babanı çağırdı hemşire ve ebe yanına. Reflekslerini kontrol ettiler, K vitamini verdiler (önce bizden onay isteyerek tabi). Seni silerek temizlediler ve ilk kıyafetlerini giydirdiler. Hastanede ilk ziyaretçilerin deden ve komşuannen Ebru teyzenler oldu. İlk akşamımızı da anneannen, baban, sen ve ben geçirdik odamızda. Ben tüm bu anlarda annem yanımda diye çok şükrettim. Umarım ben de senin yanında olabilirim gelecekte bu özel anında canım kızım.❣️ Nereden nereye gittim hemen 😅
Yatakta seninle oturduğum müddetçe hiçbir ağrı hissetmiyordum, sadece seni kollarımda tutmak biraz yoruyordu. Sen yatağına geçip, ben tuvalete diye kalktığımda yataktan, hiç enerjimin olmadığını farkediyordum. Her yanım ağrıyordu. Baban beni tutmasa ne ayakta durabilirdim ne de adım atabilirdim. Bu anlarda doğumda ne kadar kendimi kastığımı, aslında beni ne kadar yorduğunu fark ettim. Ama bitmişti artık beraberdik 😊 Gün boyunca baban da, anneannen de çok yorulmasına rağmen, gece boyunca seninle ilgilendiler. Hele baban, sanki önceden sana şarkı sözleri yazmış, güftelerini hazırlamış olduğu şarkıları söylüyordu gece boyunca.❤️
Sevgililer günü oldu ve hep beraber evimize gittik. Giderken eve gelecek doğum sonrası hemşiremizi de (maternity nurse- kraamzorg) çağırdık. Şansımıza 3 çocuk sahibi, tecrübeli, sevgi dolu bir hemşireye denk geldik. Hem Türk kültürüne alışık hem de çok çalışkan bir kadındı. 6 gün boyunca sabah 9'da bize gelip, akşam ne zaman işi biterse o zaman bizden ayrıldı. Ondan senin bakımınla ilgili çok şey öğrendik; emzirme, uyku, banyo, bebek dili ve bir sürü detay. Beni de kontrol ediyordu, dikişim, ateşim ve rahmin nereye indiğini. Bunun yanında ev işlerine de çok yardımı dokundu. Çamaşırlar onun işiydi, yemek anneannenin. Nasıl hissettiğimle ilgili de konuşuyorduk. Türkiye'deki lohusalık anılarına benzemiyordu benim yaşadıklarım. İyi ki bu süreçte yanımızdaydılar. 😇
18 Şubat'ta, yani doğumundan 5 gün sonra yenidoğanlara yapılan işitme testi ve topuktan kan örneği alınması için evimize geldi görevli (neonatale screener). Yine ilk hafta içinde, ebe merkezinden ebe de geldi üç defa senin ve benim kontrollerim için. Emzirmede onların desteğiyle sana mama vermeden, sadece anne sütünü arttırarak, ve sen yenidoğan sarılığı geçirmeden kilo almanı sağladık. Sütü arttırınca haliyle göğüslerim çok şişmişti. Tıkanıklık sebebiyle mastit olmamam için uygulamam gerekenleri de söyledi, öğretti. Emzirmeyi bilinçli olarak yapmadığımı hissediyordum ama yaptığım doğru da geliyordu bir yandan. Çünkü hemşire gayet iyi gidiyor demişti ve sen kilo alıyordun. Ancak hemşirenin gelmediği ilk gün göğsüm acımaya başlamıştı ve akşama kalmadan nur topu gibi göğüs ucu yaralarım olmuştu 😳
Ben göğüs ucu yarasının acısıyla tanışınca, doğumda neymiş dedim. Ertesi gün emzirme danışmanı (lactatiekundige) çağırdık bu probleme çare olması için. Danışmanın dediğine göre yanlış emziriyordum. Onun gösterdiği, anlattığı her şeyi çook dikkatli dinleyip uygulamaya çalıştık. Çalıştık diyorum, çünkü baban da anneannen de, hatta İzmir'den babaannen de çok yardımcı oldular. Canım o kadar açıyordu ki, senin acıkmanı istemiyordum, sen acıkma ağlaması yaptığında başka sebepten ağladığını savunuyordum. Baban canavar geliyor diye benimle dalga geçtiğinde, ben ciddi anlamda korkuyor ve bazen ağlıyordum bile 😕 Sen kucağımda olduğunda çok karışık duygular hissediyordum. Hem seni hiç bırakmak istemiyor, hem de bu hem göğüs acısından, hem dikişlerimin acısından, hem de duygusal karmaşamdan ne hissettiğimi bilemiyordum. Şu an ise senin emişini izlemek o kadar keyifli ve acısız ki, çok huzurlu ve mutluyuz hepimiz 🙏🏼😊
Bu arada ilk hafta tek başıma ayağa kalkmaya başlayabilmek, yattığım yerde bacaklarımı hissedebilmek, gaz çıkarabilmek çok büyük gelişmelerdi benim için. Doğum anını hatırladıkça duygusala bağlayıp ağlıyordum. Hormon karmaşası bu olsa gerek. Şimdi düşününce neden ağladığımı anlayamıyorum 🙄 Buna ek olarak, ilk hafta aşağı kata minimum inme iznim vardı, kalçamı zorlamamak için. Anneannenler gitmeden normale dönmeye başlamıştım.
Sen 16 günlükken anneannen ve deden Türkiye'ye döndüler. 21 günlukken de babaannen ve deden geldi yanımıza. O aradaki 4-5 gün babanla beraber baktık sana. Evde olduğu her an çok yardımcıydı. Onun işte olduğu zamanlar da fena geçmedi hani 🤗 Ve bugünümüze kadar babaannen ve dedenle de çok güzel vakit geçirdik, geçiriyoruz. Onların da sevgisiyle, sarılmalarıyla büyümen çok mutlu ediyor bizi. Hatta bugün 40 banyonu babaannen yaptırdı ve sen çok huzurluydun onun kucağında da😍
Babaannenler geldikten sonra corona virüsün (Covid-19) yayılması tüm dünyada hızlandı. 1,5 ay önce Çin'den yayılmaya başlayan bu virüs, öksürük ve ateş belirtileriyle kendini gösteriyor ve bağışıklığı zayıf olan kişilerin, özellikle çocuklar ve yaşlıların, ölümüne sebep oluyor. Şu anda her yerde önlemler arttırılmış, kimi ülkelerde sokağa çıkma yasaklarıyla sağlık sisteminin çökmesini engellemeye çalışıyor devletler. Biz de ancak evimizin önündeki parka çıkıp yürüyüş yapıyoruz seninle. Ki onu da azaltmaya başladık, gün geçtikçe endişemiz artıyor, daha da dikkatli olmaya çalışıyoruz. Çok şükür ki, hep beraberiz ve sana sarılmaya devam edebiliyoruz. 🙏🏼
İşte böyle girdin hayatımıza sevgili kızım. İyi ki de geldin, her anı çok güzeldi ve her anımız çok daha güzel olacak, inşallah ❣️Seni sonsuz bir sevgiyle seviyoruz, iyi ki bizimlesin, sonsuz şükürler olsun 🙏🏼Iyikimiz ❤️
Annen
0 Comments